Ο βουλευτής Κορινθίας Χρίστος Δήμας παρουσίασε το Σάββατο 4 Ιανουαρίου, στη Συκιά Κορινθίας, το βιβλίο του δικηγόρου κ. Αντρέα Μηλιώτη, από το Θαλερό, με τίτλο: “Εκλογές 6ης Μαΐου& 17ης Ιουνίου 2012, Ώρα την ώρα, λεπτό προς λεπτό”.
Στην εισήγηση του ο Χρίστος Δήμας ανέφερε τα εξής:
“Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ έλεγε πως “η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με εξαίρεση όλα τα άλλα.” Σαφώς και η δημοκρατία δεν είναι το ιδανικό πολίτευμα, όμως στη δημοκρατία ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την άποψη του. Επίσης ο καθένας έχει το δικαίωμα να αξιολογεί τις απόψεις του καθενός. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον στα δημοκρατικά πολιτεύματα.
Οι Βουλευτικές εκλογές του 2012 ήταν οι πρώτες εκλογές στις οποίες ήμουν υποψήφιος. Δεν ήταν όμως οι πρώτες εκλογές με τις οποίες ασχολήθηκα ενεργά. Κατά κοινή ομολογία ήταν και οι πρώτες εκλογές μετά από πολλά χρόνια όπου υπήρχε πραγματική ιδεολογική αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Aξιοσημείωτο μάλιστα είναι το γεγονός πως, η ιδεολογική αντιπαράθεση δεν περιορίστηκε μόνο μεταξύ των δύο κομμάτων, αλλά πολλών περισσοτέρων. Ειδικότερα όμως, οι εκλογές του Ιουνίου ξεπέρασαν την ιδεολογία των πολιτικών κομμάτων και διεξήχθησαν υπό το πρίσμα του κοινωνικού διλήμματος “εντός ή εκτός Ευρώ”.
Ως μία συνέπεια της οικονομικής κρίσης μπορεί κανείς να διακρίνει και το εξαιρετικά τεταμένο κλίμα και την ακραία πόλωση που χαρακτήρισαν τις εκλογές του 2012. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό πολεμικό κλίμα το οποίο παρέπεμπε σε άλλες –ενδεχομένως ξεχασμένες- εποχές πριν την μεταπολίτευση. Επίσης, οι εποχές όπου το “πράσινο” και το “γαλάζιο” καφενείο κυριαρχούσαν και όλοι λίγο πολύ γνωρίζαμε τι θα ψήφιζε ο γείτονας μας, έμοιαζαν και αυτές ξεπερασμένες από τον χρόνο.
Οι εκλογές του 2012 ήταν συγχρόνως και πολύ θορυβώδεις αλλά και πολύ βουβές. Θορυβώδης ήταν η αποδοκιμασία στα κόμματα εξουσίας -ειδικά στις εκλογές του Μαΐου- όπου πολλοί ψήφισαν όχι με βάση τα “πιστεύω” τους αλλά με βάση την επιθυμία τους να εκφράσουν την διαμαρτυρία τους. Βέβαια, στις εκλογές είτε ψηφίζει κανείς από αντίδραση είτε από πεποίθηση μόνο οι θετικές ψήφοι προσμετρώνται στο τέλος.
Κατά την άποψη μου, όταν ψηφίζουμε ένα κόμμα από αντίδραση –όποιο και αν είναι αυτό το κόμμα, ακόμη και αν είναι από τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας- ενδεχομένως να θεωρούμε πως εκτονωνόμαστε. Στην πραγματικότητα όμως σπαταλάμε το δικαίωμα μας να εκφράσουμε με την ψήφο μας την κατεύθυνση στην οποία θέλουμε να πάει η χώρα μας. Η ψήφος μας είναι πολύ σημαντική και πρέπει να επιλέγουμε θετικά, άλλωστε, την κυβέρνηση που θα χαράξει πολιτική επιλέγουμε.
Θορυβώδεις ήταν και οι εκλογές επειδή ήταν πολύ έντονες οι φωνές, η οργή ακόμη και η πρωτοφανής βία και οι προπηλακισμοί.
Οι εκλογές του 2012 ήταν όμως και βουβές, διότι όλο και λιγότεροι πολίτες εξέφραζαν δημοσίως την πρόθεση ψήφου τους ενώ και τα πολιτικά κόμματα περιόρισαν κατά πολύ τις ανοιχτές συγκεντρώσεις που γίνονταν στο παρελθόν. Άρα, ο συνδυασμός ήταν ενδεχομένως πρωτόγνωρος για τα Ελληνικά δεδομένα, σίγουρα για την δική μου γενιά.
Ο Ανδρέας Μηλιώτης στο βιβλίο του “Ώρα την ώρα λεπτό προς λεπτό” καταγράφει και αναλύει από την δική του σκοπιά τις διπλές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012. Το ενδιαφέρον του δεν περιορίζεται μόνο στις Βουλευτικές εκλογές, αλλά ως πολιτικοποιημένος ενεργός πολίτης εκφράζει την άποψη του τόσο για τα διεθνή όσο και για τα τοπικά πολιτικά δρώμενα.
Ο Ανδρέας Μηλιώτης με τον δικό του μοναδικό τρόπο, μέσα από ένα άτυπο ημερολόγιο, μας υπενθυμίζει τα γεγονότα που σημάδεψαν τις βουλευτικές εκλογές του 2012. Αν και δικηγόρος, αποφεύγει τον επίσημο γραπτό λόγο και περιγράφει τα πολιτικά γεγονότα μέσα από τα προσωπικά του βιώματα με γλώσσα άμεση, καθημερινή, όπως θα μιλούσε κάποιος σε έναν φίλο του.
Είτε κανείς συμφωνεί μαζί του είτε όχι ένα πράγμα είναι σίγουρο: εκφράζει απόψεις που όλοι μας έχουμε ακούσει είτε στο καφενείο, στην εκκλησία, στην ταβέρνα ή σε κάποιο σπίτι. Με άλλα λόγια, είναι απόψεις που ακούγονται στην καθημερινότητα των ζωών όλων μας. Το μεγάλο επίτευγμα του συγγραφέα είναι πως έχει πιάσει και έχει καταγράψει τον σφυγμό της εποχής και για αυτό το λόγο μπορούμε όλοι μας –ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων- να ταυτιστούμε με τα βιώματα του και την περιγραφή που κάνει. ”