Αν μπορούσε να γίνει μια έρευνα για το ποια πράγματα έρχονται στο μυαλό του Έλληνα, όταν ακούει τη λέξη «Δημόσιο», τότε θα στοιχημάτιζα πως οι περισσότεροι θα απαντούσαν «ουρές», «αναμονή», «ταλαιπωρία». Την ίδια ώρα, ένας Εσθονός έχει υποχρέωση να εμφανιστεί αυτοπροσώπως σε μια δημόσια υπηρεσία, μόλις σε τέσσερις περιπτώσεις. Για να παραλάβει την ταυτότητα του, για να αγοράσει περιουσία, να παντρευτεί ή να… χωρίσει.
Στη δική μας χώρα όμως, ακόμα και αυτά τα τέσσερα, κρύβουν πίσω τους γραφειοκρατία και χαμένες εργατοώρες.
Αν επισκεφθεί κανείς χώρες του εξωτερικού, όπως η Εσθονία, η Μάλτα ή το Βέλγιο θα διαπιστώσει πως οι πολίτες με έναν και μόνο αριθμό, έχουν πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες, δίχως να υφίστανται ουρές στα γκισέ και ταλαιπωρία. Γιατί όμως παρά τις προσπάθειες που κάνουν αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι για να βελτιωθεί η κατάσταση, στην Ελλάδα μας χωρίζει ένα ψηφιακό χάσμα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη;
Με βάση μελέτες, επαφές αλλά και προσωπικές συζητήσεις που έχω κάνει με στελέχη του Δημοσίου για το πως θα βελτιώσουμε τις ψηφιακές υποδομές, ώστε να βελτιώσουμε την εξυπηρέτηση των πολιτών, η απάντηση είναι αρκετά απλή. Δεν υπάρχει «αρχιτεκτονική λογισμικού», με αποτέλεσμα να φτιάχνουμε απομονωμένες ψηφιακές νησίδες χωρίς να έχουμε φροντίσει να αναπτύξουμε ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας, ώστε αυτές να επικοινωνούν μεταξύ τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν τυφλά συστήματα, οι υπηρεσίες να μη μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και οι πολίτες καταθέτουν το ίδιο έγγραφο αρκετές φορές ή να καταθέτουν στις δημόσιες υπηρεσίες έγγραφα άλλων δημοσίων υπηρεσιών, που θα μπορούσαν να αναζητηθούν αυτόματα από το ίδιο το κράτος δίχως να μεσολαβεί ο πολίτης.
Αν ανατρέξει κανείς στις επιδόσεις της χώρας στο Δείκτη Ψηφιακής Ανάπτυξης, η Ελλάδα είναι ουραγός. Είμαστε 27οι σε 28 χώρες, ενώ στον επιμέρους δείκτη για την ψηφιακή παροχή δημοσίων υπηρεσιών είμαστε τελευταίοι μεταξύ όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όπως έχει δεσμευθεί, πρόθεση του Κ.Μητσοτάκη είναι να υπάρξει ανένδοτος στη γραφειοκρατία. Ως Νέα Δημοκρατία δεσμευόμαστε για ένα κράτος σύγχρονο και αποτελεσματικό, που προσέχει το χρήμα του φορολογούμενου και προσφέρει πολύ καλύτερες υπηρεσίες. Ένα κράτος που χρησιμοποιεί ως θεμελιώδη εργαλεία την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, την αξιολόγηση και την αξιοκρατία. Που θέτει στόχους, παρακολουθεί την υλοποίηση, μετρά τα αποτελέσματα και θα αξιοποιεί μέχρι και το τελευταίο ευρώ που δαπανάται. Ένα κράτος προπαντός φιλικό προς τον πολίτη και με διαδικασίες που θα μπορούν να πραγματοποιούνται και ηλεκτρονικά, και 24 ώρες το 24ωρο. Διασύνδεση όλων των υπηρεσιών, ώστε τα δημόσια έγγραφα να τα συγκεντρώνει το Δημόσιο και όχι ο πολίτη μέσω ενός κοινού δικτύου πληροφοριών.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που χρειάζεται ένα νέο, σύγχρονο δημόσιο τομέα, δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Υπάρχουν καλές πρακτικές για να περιορίσουμε τη γραφειοκρατία, που μπορούμε να ακολουθήσουμε. Προφανώς η πορεία αυτή είναι μακριά και απαιτούνται ενδιάμεσα βήματα. Υπάρχουν στάδια και φάσεις εξέλιξης, ώστε να απεγκλωβιστούμε από σκουριασμένες αντιλήψεις και να επιδιώξουμε τη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα για την εκπαίδευση των πολιτών στη νέα πραγματικότητα. Απαιτούνται λοιπό δύο καλά σχεδιασμένες κινήσεις:
Η ενοποίηση των βάσεων δεδομένων και η δημιουργία ενός δικτύου προσβάσιμου από όλες τις υπηρεσίες που να απαλλάσσει τον πολίτη από την ταλαιπωρία στις ουρές. Σ’ ένα σύγχρονο Δημόσιο, η αναμονή στα γκισέ πρέπει να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.