Ένα από τα βασικότερα αίτηματα της κοινωνίας στις εκλογές αυτές είναι η δικαιοσύνη και η ισονομία. Αφετηρία αυτής της αλλαγής είναι η αναθεώρηση του νομικού πλαισίου σχετικά με την ασυλία των πολιτικών προσώπων. Οι τελευταίες εξελίξεις στο ζήτημα αυτό έχουν αναδείξει τη σημασία του θέματος, τόσο σε εθνικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο και έχουν προκαλέσει πλήθος απόψεων και αντιδράσεων.
Στη χώρα μας, το θέμα το οποίο έχει προκαλέσει τις εντονότερες αντιδράσεις είναι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Αιτία της κριτικής αυτής είναι η δυσκολία με την οποία, βάσει του νόμου, μπορούν να ερευνηθούν οι ύποπτες πράξεις ενός υπουργού. Η ενεργοποίηση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας απαιτεί αρχικά τριάντα υπογραφές βουλευτών που ζητούν τη δίωξη πολιτικού προσώπου. Εάν υπέρ της διερεύνησης ψηφίσει θετικά η Βουλή (τουλάχιστον 151 βουλευτές), ανατίθεται ο έλεγχος των στοιχείων σε τριμελές γνωμοδοτικό συμβούλιο. Εάν το παραπάνω συμβούλιο αποφασίσει ότι συντρέχει λόγος περαιτέρω διερεύνησης, τότε η Βουλή ψηφίζει για τη σύσταση ή μη προκαταρκτικής επιτροπής. Και έπεται η συνέχεια.
Η μεταρρύθμιση του νόμου περί Ευθύνης Υπουργών είναι πλέον κυρίαρχο κοινωνικό αίτημα. Κατα προτεραιότητα η διαδικασία παραπομπής θα πρέπει να απλοποιηθεί. Μοντέλο σ’αυτό το εγχείρημα μπορεί να αποτελέσει η Iσλανδία, όπου το πολιτικό σύστημα αποδείχτηκε αποτελεσματικό στoν προσδιορισμό ευθυνών μετά την οικονομική κρίση της χώρας. Σε δεύτερο στάδιο θα πρέπει να διευθετηθούν επιμέρους θέματα, όπως το περιθώριο κινήσεων του εκάστοτε εισαγγελέα. Είναι χαρακτηριστικό το ότι ο εισαγγελέας Πεπονής δεν κάλεσε τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, κ. Ανδρέα Γεωργίου, να καταθέσει ως ύποπτος, καθώς αυτό θα αποτελούσε έμμεσα αξιολόγηση για τους πιθανά εμπλεκόμενους υπουργούς, κάτι που απαγορεύει ρητά ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.
Αντιστοίχως, έμφαση θα πρέπει να δοθεί και στο ζήτημα των παραγραφών ώστε ένας υπουργός να παραμένει υπεύθυνος για τις πράξεις του ακόμα και κάποια χρόνια μετά την υπουργική του θητεία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση Τσοχατζόπουλου, όπου η διακίνηση μαύρου χρήματος έχει παραγραφεί και η παραπομπή του σήμερα γίνεται μόνο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Παράλληλα, όμως, με τις αναγκαίες αλλαγές, εξίσου σημαντικό είναι να αποφύγουμε την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Είναι απαραίτητο να ξεχωρίζουμε μια περίπτωση παραβίασης του νόμου με μία πράξη κακής πολιτικής ή πολιτικού λάθους. Στην πρώτη περίπτωση προβλέπονται ποινικές κυρώσεις, ενώ στην δεύτερη την απάντηση δίνει μόνο η κοινωνία με την ψήφο της στις εκλογές. Στα πλαίσια της σημερινής οικονομικής κρίσης και μέσα στο γενικότερο κλίμα αγανάκτησης υπάρχει ο κίνδυνος οι πολίτες να συγχέουν τις ευθύνες του πολιτικού κόσμου και τα όργανα του κράτους.
Η σωστή μεταρρύθμιση του νόμου περί ευθύνης υπουργών είναι μια αναγκαία προϋπόθεση για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς τον πολιτικό κόσμο. Ο καλός και έντιμος υπουργός δεν έχει ανάγκη την υπουργική ασυλία ούτε και τα υπουργικά προνόμια προστασίας.
Η ισότητα απέναντι στο νόμο είναι κεντρικός πυλώνας ενός κράτους δικαίου. Πιστεύω πως είναι απαραίτητο η αυριανή κυβέρνηση να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος που ενθάρρυναν την ατιμωρησία και προκάλεσαν δικαιολογημένα το δημόσιο αίσθημα.
Χρίστος Δήμας
Υποψήφιος Βουλευτής Κορινθίας
Νέα Δημοκρατία